متن جلسه نهم کلاس علل الحدیث حجة الاسلام عزّتـی زیدعزّه در تاریخ 29 بهمن 1393قراینِ همراه با روایات نقش بسزایی در وضوح معنایی آن دارند. از بین رفتن این قراین در گذر زمان، خواه بر اثر عدم توجه راوی و یا غفلت او در مقام نقل و یا در نتیجهی تقطیع و تلخیص روایات و... یکی از عوامل مهم آسیبزای فهم حدیث است.
پر واضح است قراین حالی و مقالی، در ایجاد فضای سخن و مقتضای حال نقش بسیار مهمی دارند و بیگمان معصومان علیهم السلام که خود از فصیحان عرباند، متناسب با این شرایط و قراین سخن گفتهاند. در این میان، چه بسا راوی از برخی روایات که در زمان صدورشان قراینی عقلی و شرعی داشتهاند، به سبب وضوح قراین در آن جوّ حاکم، نیازی به بیان و ذکر آن در کتب روایی ندیده است و کم کم همین قراین بسیار روشن در زمان صدور برای نسلهای بعد مخفی می ماند و در نتیجه به سبب غفلت از احتمال وجود قراین و یا اجرای اصل مشهور عدم قرینه و اصالة الظهور به اشتباه، به اطلاق خبر تمسک میشود. عامل این سوء برداشت در اینگونه موارد چیزی جز گزارش نکردن تمامی این قراین نیست.
شیخ انصاری رحمه الله در فرائد الاصول از بین رفتن قراین روایات را از عوامل تعارض اخبار و آسیب در برداشت صحیح اخبار دانسته است. (1) شهید صدر رحمه الله دربارهی منشأ از بین رفتن بخشی از قراین مینویسد: «جنبه ی ارتکازی قراین باعث شده، بسیار از آن غفلت شود؛ زیرا قضایای ارتکازی از امور غیرمحسوسی است که در ذهن هر انسانی جای میگیرد. بنابراین، راوی احساس نیاز نمیکند که آنرا به لفظ یاد کند و میپندارد این امر ارتکازی در ذهن شنونده هم جای دارد. در نتیجه، چنانچه به مرور زمان این ارتکازات دستخوش تغییر شود، آیندگان در فهم نص دچار مشکل میشوند و معنای دیگری را متناسب با ارتکازات عصر خود میفهمند». (2)
در پارهای از موارد خود معصومان علیهم السلام سوء برداشت راویان را از حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله با ذکر قراین همراه با متن حدیث، برطرف میسازند. در ادامه به نمونههایی در اینباره اشاره میکنیم: